Nieodłącznym elementem utraty zębów dochodzi do zaniku tkanki kostnej szczęk. Zanik kości generuje bardzo nieprzyjemne dla pacjenta konsekwencje.

W przypadku rozległych braków zębowych jedynym utrzymaniem dla protezy jest kość. Odbudowa kości niezbędna dla umocowania niezbędnego w przedstawionej sytuacji implantu polega na uzupełnieniu ilości kości potrzebnej do wszczepienia implantu.

Możliwe jest wprowadzenie materiału kostnego lub kościozastępczego w głąb ubytku, który zostaje pokryty błoną śluzową.

Istnieje kilka możliwości rusztowań w rozróżnieniu na dawcę i materiały, są to:

– Autogenne – kość pobrana jest od samego pacjenta i wszczepiona w miejsce biorcze

– Izogenne – kość pobierana jest od bliźniaka genetycznego

– Allogenne – kość pobierana od innej osoby; istnieje ryzyko reakcji alergicznej

– Alloplastyczne – naturalne lub syntetyczne ciała obce